Aktualności
Wrak ORP „Kujawiak" odnaleziony!
- Post 25 wrzesień 2014
- Odsłony: 3825
Polska ekspedycja „The Hunt for L72" 22 września zlokalizowała i zidentyfikowała wrak polskiego niszczyciela ORP „Kujawiak". 16 czerwca 1942r. jednostka zatonęła u wybrzeży Malty, gdzie pełniła służbę eskortową. Właśnie podczas ochrony jednego z transportów L-72 wpłynął na minę i poszedł na dno. Według różnych źródeł tego dnia życie straciło 12-13 polskich marynarzy.
Ekspedycja, która odnalazła wrak „Kujawiaka", to projekt prowadzony przez dobrze znanych naszym czytelnikom organizatorów m.in. Festiwalu Wrakowego – Romana Zajdera i Petera Wytykowskiego. Panowie jak widać po wyprawach na Gallipoli i Sierra Leone zapragnęli wspólnie ze swoimi towarzyszami odkryć nieco polskiej historii.
Wrak znajduje się zaledwie kilka Mm od maltańskiego wybrzeża, na głębokości 95m, co utrudnia jego bezpośrednią eksplorację przez nurków. Identyfikacja była możliwa dzięki wykonaniu olbrzymiej ilości zdjęć i porównaniu detali wraku, z planami stoczniowymi okrętu.
Jak poinformował kierujący wyprawą Roman Zajder, okręt jest w niezłym stanie i nie rozpadł się na części. Na przyszły rok zaplanowano kolejną ekspedycję, która zostanie przeprowadzona wspólnie z pracownikami Uniwersytetu Maltańskiego. Na przyszły rok zaplanowano też pierwsze nurkowania.
Podczas swojej krótkiej służby „Kujawiak" brał udział w misjach na Kanale Bristolskim i Kanale La Manche. Ostatnim wojennym akcentem przed zatonięciem była duża operacja „Harpoon", podczas której eskortował zaopatrzenie na Maltę.
Stępkę pod ORP „Kujawiak" położono 22 listopada 1939r. w stoczni Vickers-Armstrong, High Walker, Tyne. Niszczyciel typu Hunt II miał w pierwotnym planie wejść do służby w Royal Navy jako HMS „Oakley". Sytuacja się zmieniła, kiedy polski rząd złożył 4 września 1939r. Zamówienie na 18 okrętów tego typu. „Kujawiak" był jednym z trzech, z tego zamówienia, które trafiły do naszej marynarki.
L-72 mierzył 85,34m długości i 9,62m szerokości. Wyporność jednostki wynosiła 1050t. Okręt napędzany był przez dwa zespoły turbin parowych Parsonsa, 19000 shp; dwa kotły typu Admiralicji i dwie śruby. Pozwalało to na rozwinięcie prędkości 27 węzłów i przekładało się na zasięg 2000Mm przy 20 węzłach oraz 3700Mm przy prędkości ekonomicznej 14 węzłów.
Całość uzbrojona była w 6 dział uniwersalnych kal. 102 mm, 4 działa plot. kal. 40 mm, 2-4 działa plot. kal. 20 mm, 2 karabiny maszynowe kal. 7.7 mm, 1-2 wyrzutnie i 2 miotacze bomb głębinowych.
Fot.Jerzy Pertek: Wielkie dni małej floty, Wydawnictwo Poznańskie 1976
Źródła: rmf24.pl, historia.wp.pl, divers24.pl, orpkujawiak.com
Udostępnij na:
