20kwiecień2024 ISSN 2392-1684

: Post 06 listopad 2020; Odsłony: 727

31 DSC0800a

W części trzeciej jesteśmy już czasowo nieco dalej, zegarek pokazuje kwadrans po dziesiątej.

W nieco luźniejszej (dla stoczniowców) chwili mam wyjątkową okazję przejechać się na podnośniku. Jestem zachwycony, to będzie nowa, ciekawa perspektywa. Z wysoka bowiem wszystko wygląda inaczej, umożliwia bardziej całościowe spojrzenie na teatr zdarzeń. Podniebna ta wycieczka nie trwa niestety długo, w stoczni nie ma czasu na przejażdżki z fotografem. Zdążyłem jednak zrobić kilka zdjęć. Niektóre z nich znajdziecie poniżej.

W tym czasie „gąsienica” z kutrem na grzbiecie zdążyła przesunąć się na przeciwną stronę położonej na nabrzeżu drogi z drewnianych bali. Po co komu ta droga? Jej potrzeba wynika po prostu z różnicy poziomów między nabrzeżem i stoczniowym placem.

A skoro już to wyjaśniliśmy, zajmijmy się przez moment tą opisywaną przeze mnie co rusz do znudzenia „gąsienicą”. Otóż składa się ona, podobnie jak prawdziwa, z pojedynczych członów – w tym wypadku wózków, każdy po 8, a nawet 10 osi (jeżeli nic nie pokręciłem), łączonych ze sobą w zestawy o potrzebnej długości. Tu mamy akurat zestaw szesnastoosiowy, a właściwie dwa takie zestawy – lewy i prawy – połączone ze sobą kablem. Dzięki temu całością sterować można komfortowo za pomocą jednego pulpitu! Taki komfort oferuje firma SARENS. Podkreślam to, bo – jak dowiedziałem się od pana Pawła Porały, prowadzącego ten projekt w funkcji głównego budowniczego (Produktions Manager), bywa też inaczej. Zdarzyć się na przykład może, że do sterowania użyć trzeba dwóch, a nawet trzech pulpitów! Łatwo sobie wyobrazić, że wówczas każdy, nawet najprostszy manewr staje się prawdziwym wyzwaniem! Co do „naszej” dżdżownicy, przy następnej okazji podpytam pana Pawła o więcej technicznych informacji, które Wam z pewnością przekażę.

Tymczasem zapraszam na fotki 31 do 45.