Wodowanie
- Post 07 lipiec 2024
- Odsłony: 302
Gdańsk, 5 lipca 2024
Miało być o 12:00, przeciągnęło się do 18:00. Bite sześć godzin spóźnienia, spowodowanego techniczną usterką urządzeń stoczniowych. Wysiadły pompy, które zalewają pochylnię wodą i trzeba było improwizować.
Absolutnie jednak nie zawiodła publiczność. Mimo tak wielkiej obsuwy czasowej (i transmisji tv najważniejszego chyba meczu na Euro 2024 Hiszpania-Niemcy) do gdańskiej stoczni przyszły tłumy, by obejrzeć publiczne wodowanie kadłuba trawlera HERØYHAV dla norweskiego armatora, obecnego zresztą i przemawiającego z tej okazji (na zdjęciach nr 6 i 7 z żoną, 8 solo). Sam Knud Karstensen uroczystości nie doczekał, musiał wracać do Danii, jego przemówienie zostało odczytane przez dyrektora Tomasza Mulicę.
Nie obyło się bez momentów wzniosłych, kiedy odegrane zostały hymny Polski i Norwegii, ale i chwil napięcia, gdy statek zastanawiał się przez nieskończenie dłuuuuugie trzydzieści sekund, czy zejść na wodę od razu czy za chwilę. Skończyło się jednak dobrze, efektownie i widowiskowo, jak w teatrze. Stąd też zrozumiałe były nie tylko syreny, witające nową jednostkę na wodzie, lecz i oklaski zgromadzonych widzów.
Jeśli dodam jeszcze, że pogoda dopisała, będziecie mogli stworzyć sobie sami obraz tego pięknego wydarzenia.
Nie obyło się bez momentów wzniosłych, kiedy odegrane zostały hymny Polski i Norwegii, ale i chwil napięcia, gdy statek zastanawiał się przez nieskończenie dłuuuuugie trzydzieści sekund, czy zejść na wodę od razu czy za chwilę. Skończyło się jednak dobrze, efektownie i widowiskowo, jak w teatrze. Stąd też zrozumiałe były nie tylko syreny, witające nową jednostkę na wodzie, lecz i oklaski zgromadzonych widzów.
Jeśli dodam jeszcze, że pogoda dopisała, będziecie mogli stworzyć sobie sami obraz tego pięknego wydarzenia.
Wybrałem dla Was kilka powyższych fotografii, na zakończenie dodam jeszcze film. Trwa on 9 minut, lecz warto przejść przez niego choćby ze względu na ścieżkę dźwiękową (i te pełne napięcia 30 sekund) !!!
Przy montażu filmu pomógł mi bardzo Michał Blaszke. Dziękuję!
© Antoni Dubowicz 2024
Udostępnij na:
