29marzec2024     ISSN 2392-1684

Siódma z kolei!

00 DSC 0963-nb

„Stena Baltica” kojarzy się nam najbardziej ze statkiem, obsługującym wraz z mniejszym „Finnarrow” trasę Gdynia- Karlskrona w latach 2002-2010. Oba promy zastąpione zostały w latach 2010/2011 przez „nowe”, większe jednostki „Stena Spirit” i „Stena Vision” - nawiasem mówiąc, zbudowane w wielkich bólach w Gdańsku w latach osiemdziesiątych.

W czerwcu 2013, w związku z nasileniem się przewozów towarowych, Stena wprowadziła na tę linię trzeci prom, zbudowany w 1998 roku transportowy ro-rowiec „Stena Alegra”. Nie był to jednak szczęśliwy statek, problemy i usterki mnożyły się, a kiedy po kilku zaledwie miesiącach żeglugi „Stena Alegra” weszła pod koniec października na mieliznę pod Karlskroną, armator zdecydował się zastąpić ją innym statkiem. Było to, jak się okazało, słuszne posunięcie. „Alegra”, po dokonanym w Gdyni remoncie, rozpoczęła w tym tygodniu obsługę linii Picton – Wellington w Nowej Zelandii. W poniedziałek odbyła szczęśliwie jeden rejs bez awarii. Jednak już dziś rano Fairfax NZ News podały, że „Alegra” stanęła w zatoce Wellington tuż po opuszczeniu portu z awarią silnika i śruby, niezdolna do kontynuowania podróży. Pasażerów trzeba było ewakuować, a następne rejsy „Alegry” odwołać. Niefart nie zamierza jej jakoś opuścić!

W miejsce pechowca na trasę Gdynia – Karlskrona wszedł 24 listopada 2013 nowy prom, towarowo-pasażerski „Cotentin”, wyczarterowany od siostrzanej firmy Stena-RoRo. Oficjalnie nie mówi się o problemach z „Alegrą”, tylko o potrzebie zwiększenia zdolności przewozowych. Faktycznie „Cotentin”, przystosowany szybko w gdańskiej „Remontowej” do potrzeb linii, przemalowany i przemianowany na „Stena Baltica” jest od „Alegry” większy i nieco bardziej komfortowy. Oby był również szczęśliwszy!

M/V „Stena Baltica” (ex. Cotentin, IMO numer: 9364978) zbudowana została w stoczni STX Finland (ex. Aker Yards) w Helsinkach w roku 2007 (numer stoczniowy 1357)

Jej podstawowe parametry to: długość 167,00 m, szerokość 26,80 m, zanurzenie max. 6,20 m, pojemność 25.542 GT, nośność 6.200 DWT. Dwa silniki wysokoprężne MaK o łącznej mocy 21.600 kW zapewniają jej prędkość podróżną 23 węzłów (ok. 43km/h). Na dwa pokłady samochodowe, które obsługiwać można równocześnie, co pozwala skrócić czas postoju w porcie, załadować można 120 TIRów, długość ścieżki parkíngowej wynosi 2.200 metrów. Załoga składa się z 50 osób, w 120 kabinach dwuosobowych mieści się 203 pasażerów (taka to statkowa arytmetyka). Na pokładzie pasażerowie znajdą restaurację samoobsługową, bar, salki telewizyjne, przybytek hazardu (Games Area) oraz miejsce do kultywowania fiz-kultury. Nie jest jednak do końca wiadome, czy obszar Fitness służy również pasażerom, czy też wyłącznie zalodze, różne źrodla różnie mówią. Pożyjemy, zobaczymy.

Z pewnością zainteresują Was losy sześciu poprzednich statków o tej nazwie:

- Pierwszą „Balticę” zbudowała stocznia Langesund Mekaniske Verksted, Langesund w Norwegii w 1966 roku. Jako „Stena Baltica” pływała do 1970 roku, na złom poszła w 2006.

- Druga pływała w latach 1978-1982, po czym ją sprzedano. Jej dalsze losy są mi nieznane.

- Trzecia „Stena Baltica” nigdy nie została ukończona. Zamówiono ją w 1979 w Stoczni Gdańskiej (razem z obecnymi promami „Stena Spirit” i „Stena Vision”), ale stocznia, zajęta innymi sprawami przez siedem lat nie dała rady statku zbudować, aż w 1986 roku Stena zerwała umowę.

- Czwarta „Baltica”, zbudowana w 1973 roku w Finlandii jako Bore 1” dla Silja Line, miała w Stena Lines gościnny występ w 1983 roku, po czym sprzedana została na Łotwę. Nadal w służbie, obsługuje dla włoskiego armatora Ventouri Ferries linię Bari – Durres. Nazywa się dziś Rigel".

- Piąta, zbudowana w 1973 w Rendsburgu (Niemcy) jako „Prinz Hamlet” trafiła do Steny w 1988 roku. Jako „Stena Baltica” pływała bardzo krótko, w tym samym bowiem roku zakupiła ją Polska Żegluga Bałtycka „Polferries”, eksploatując ją do 2002 roku pod nazwą „Nieborów” na linii Świnoujście – Ystad oraz Świnoujście - Malmö. Dziś prom pływa w barwach Montenegro Lines jako „Sweti Stefan II” na trasie Ancona-Bar-Bari.

- Szósta, wspomniana na wstępie, doskonale nam znana „Stena Baltica” zbudowana była w holenderskiej stoczni Van der Giessen de Noord w 1986 roku jako „Koningin Beatrix” dla Stoomvaart Maatschappij Zeeland. Stena Line przejęła ją w 1989 roku, nie zmieniając jej początkowo nazwy. Dopiero w 2002 roku, po wejściu na linię Gdynia-Karlskrona, którą obsługiwała do 2011 roku, otrzymała imie „Stena Baltica”. Po zejściu z linii prom przez trzy lata stał w szwedzkim porcie Lysekil. W lutym 2013 zakupił go włoski armator SNAV (Società Navigazione Alta Velocità), który pod nową nazwą „SNAV Adriatico” eksploatuje go od kwietnia 2013 pomiędzy Anconą i Splitem.

- Siódmą „Balticę” zdybałem drugiego stycznia, schowaną w nietypowym dla niej miejscu w głębi Basenu IV przy Nabrzeżu Polskim. Było to nasze pierwsze spotkanie. Kilka dni później widzialem jednak fotografie, pokazujące ją przy Francuskim – czyli także w miejscu, w którym nie można jej obsłużyć. Miejmy nadzieję, że zła passa Alegry" nie przeniosła się na nią! Odpukać, splunąć przez lewe ramię, skuś baba na dziada, a kysz!

Byłoby szkoda, gdyby również Stena zaczęła cichcem wycofywać promy z Gdyni, jak zrobił to FinnLines w ubiegłym roku.

© Antoni Dubowicz 2014

Udostępnij na:

Submit to FacebookSubmit to Twitter

Dodaj komentarz

Kod antyspamowy
Odśwież

Przeczytaj również: