- Utworzono: 21 wrzesień 2014
Kabotażowce typu KŻ-450 „Flora” i „Emilia”
Pierwszymi zbudowanymi w Polsce statkami kabotażowymi, czyli statkami przystosowanymi do żeglugi przybrzeżnej, były zbudowane w 1967 roku we Wrocławskiej Stoczni Rzecznej dla Żeglugi Szczecińskiej motorowce „Flora” i „Emilia”. Kursować miały one między portami polskiego Wybrzeża, od Szczecina po Elbląg.
Statki zaprojektowane zostały we wrocławskim “Centrum Badawczo-Projektowym Żeglugi Śródlądowej Navicentrum”, działającym w latach 1951 – 1992. Był to jedyny w Polsce wyspecjalizowany ośrodek badawczo-projektowy w zakresie projektowania nowej floty, głównie dla żeglugi śródlądowej. Bylo to też jedyne biuro projektowe, które obsługiwało stocznie rzeczne.
Głównym projektantem statków, oznaczonych jako KŻ-450, był inż. Janusz Stęszewski.
- Utworzono: 29 lipiec 2014
Katastrofa s/t "BRDA" - 10 stycznia 1975
BRDA była jednym z 21 trawlerów typu B-10 polskiej konstrukcji, zbudowano je jako pierwsze większe jednostki pod nadzorem PRS. Projektantami statku byli pracownicy CBKO (Centralnego Biura Konstrukcji Okrętowych) inżynierowie Janusz Staszewski, Stefan Pup i mgr.inż. Jerzy Zubrzycki. Brda została zbudowana jako 14 jednostka w serii przez Stocznię Północną w Gdańsku w 1955 roku i jako jedyna z całej serii tragicznie zakończyła żywot. Pozostałe wycofywane z eksploatacji w latach siedemdziesiątych pełniły role statków szkolnych ( Łużyca w WSM Szczecin, Raba jako Jan Turlejski), pełniły role kotłowni parowych w przedsiębiorstwach rybackich lub były złomowane.
Statki wyposażono w maszynę parową typu „Fredrikstad”, dwuprężną, 4-cylindorową na parę przegrzaną o mocy 900 KM, opalana węglem zasilana ręcznie, w latach 61-65 zmodernizowane i przystosowane do opalania kotłów mazutem. Statek miał długość całkowitą 59,2m, szerokość konstrukcyjną9,0m, wysokość boczną 4,9m, zanurzenie średnie 4,32m, Pojemność BRT 615 RT ilość załogi 28-29 osób, autonomiczność pływania 28 dni (na mazut) 25 dni (węgiel).
- Utworzono: 12 luty 2014
„Theodor Heuss”, ratownik pod Alpami
Niemiecki odpowiednik Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa SAR to instytucja prywatna, finansowana wyłącznie z prywatnych datków i darowizn. Deutsche Gesellschaft zur Rettung Schiffsbrüchiger DGzRS (Niemieckie Towarzystwo Ratowania Rozbitków) powstało w 1865 roku, a jej pierwszym przewodniczącym był konsul Hermann Henrich Meier, armator z Bremy, założyciel firmy Norddeutscher Lloyd. Wspominam to nazwisko nieprzypadkowo, bo jeszcze do niego wrócimy.
- Utworzono: 28 luty 2014
S/y Zawisza Czarny - pierwszy rejs (1961 r.)
Drugi Zawisza Czarny (czasem popularnie zwany Zawiasem) to stalowy, trzymasztowy szkuner z ożaglowaniem typu Va Marie. Jednostkę zbudowano na bazie kadłuba statku rybackiego (lugrotrawlera) Cietrzew, zwodowanego w 1952 r. w Stoczni Północnej w Gdańsku, który wraz z całą serią statków tego typu został wycofany z eksploatacji z powodu złej stateczności i zatonięcia dwóch z nich.
- Utworzono: 06 luty 2014
Kuter pościgowy "BATORY"
Należyte zabezpieczenie polskiej granicy morskiej i związana z tym nierozerwalnie konieczność posiadania odpowiednich jednostek pływających zarysowała się już 1920 r.
W maju 1920 r. Departament dla Spraw Morskich, kierujący w tamtym czasie sprawami związanymi z obroną Wybrzeża, zakupił w Gdańsku i Elblągu 4 motorówki oraz łódź żaglowo-motorową, kwalifikujące się do służby granicznej. Jednostki otrzymały oznaczenia M 51 – M 55, stacjonowały w Pucku.
Na jesieni 1920 r. zaczęły napływać meldunki o naruszeniu wód terytorialnych przez niemieckie statki, których załogi prowadziły antypolską agitację wśród ludności kaszubskiej. Podjęte w związku z tym starania o kredyty na zakup 6 kutrów torpedowych typu Thornycroft CMB nie przyniosły rezultatów i do czasu nadejścia w 1921 r. pierwszych okrętów wojennych polskie wody terytorialne były niemal bez ochrony.
